Sene bin dokuzyüz çift sıfır.
Dedem bilmez ama babam belki bilir.
Günlerden salı, cuma namazından çıktıktan sonra at üstünde yaya bi şekilde harbe gidiyoruz.
Çölde kar diz boyu.
Birden karşıma bi düşman askeri çıktı.
Çektim kılıcımı iki el ateş ettim.
Düşmanı bacağından vurdum, kolumu alçıya aldılar.
Sonra çıktık yola yokuş yukarı son surat hastaneye gidiyoruz.
Arabada damla benzin yok.
Zaten o zamanlar elektrik melektirikte yok.
Mum ışığında televizyon izliyoruz!
Şampiyonlar ligi finali başlamış. 

Temel ile Dursun Amerika’da itfaiye teşkilatına girerler, yangın ihbarı alınır..Çok katlı bir binanın kreş katında yangın çıkmıştır..İtfaiyeci merdiveni çalışmaz..Temel yukarı çıkar..Dursun aşağıda kalır..Temel aşağıda bekleyen Dursun’un kucağına çocukları atmaya baslar..Temel atar, Dursun tutar, kaldırıma koyar..Bir çocuk, iki çocuk, üç çocuk, derken beşinci zenci çocuktur..Temel bırakır, Dursun yakalamak için kollarını açmaz..Çocuk paat yerde..Tekrar at, tut kenara koy, tut at kenara koy. Temel yine zenci çocuk atar Dursun yine tutmaz..Çocuk paat gene yerde..Dursun yukarı bağırır: “Temel yanıkları atarak vakit kaybetme..”…!!